Σύγχρονος "φονιάς" ο διαβήτης

Σε έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους «φονιάδες» έχει εξελιχθεί ο διαβήτης, προκαλώντας κάθε χρόνο περίπου επτά εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως. Την τελευταία 20ετία έχει σημειωθεί ραγδαία αύξηση της συχνότητας του σακχαρώδους διαβήτη με αποτέλεσμα σήμερα να πάσχουν 285 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 6,6% του πληθυσμού της γης, έναντι των 151 εκατομμυρίων το 2000 και μόλις 30 εκατομμυρίων το 1985. Το 2030 υπολογίζεται ότι θα πάσχουν από διαβήτη 438 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως.

«Ο διαβήτης μαζί με τις καρδιαγγειακές παθήσεις, τον καρκίνο και τις χρόνιες παθήσεις του αναπνευστικού, αποτελούν τους μεγαλύτερους σύγχρονους φονιάδες. Το ελπιδοφόρο είναι ότι οι ασθένειες αυτές σε μεγάλο ποσοστό μπορούν να προληφθούν. Έτσι, το 80% της καρδιαγγειακής νόσου, των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων και του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 και πάνω από το ένα τρίτο των καρκίνων υπολογίζεται ότι μπορούν να αποφευχθούν με την αντιμετώπιση των κοινών παραγόντων κινδύνου, δηλαδή του καπνίσματος, της κακής διατροφής, της καθιστικής ζωής και της κατάχρησης αλκοόλ», επισήμανε η επιμελήτρια της ενδοκρινολογικής κλινικής του "Ιπποκράτειου" νοσοκομείου Θεσσαλονίκης Ζωή Ευσταθιάδου, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου με αφορμή την 14η Νοεμβρίου-Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη.

«Υπάρχουν πλέον αποδείξεις ότι η διατήρηση φυσιολογικού βάρους σώματος και η μέτρια φυσική άσκηση (πχ 30΄ κολύμβησης, ποδηλασίας, χορού ή βαδίσματος ημερησίως) ελαττώνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη (έως και 40%). Σήμερα γνωρίζουμε τι είναι αποτελεσματικό, τι κοστίζει για να εφαρμοστεί και επίσης πως όλες οι χώρες είναι σε κίνδυνο. Υπάρχει όμως ένα σχέδιο δράσης εκπαίδευσης και πρόληψης, του οποίου η εφαρμογή θα βοηθούσε στην αποφυγή εκατομμυρίων πρόωρων θανάτων και στην προαγωγή της ποιότητας ζωής ακόμη περισσότερων ανθρώπων», πρόσθεσε η κ. Ευσταθιάδου.

Τα δέκα προτεινόμενα βήματα, που έχουν στόχο τον καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο και την αποφυγή των χρόνιων διαβητικών επιπλοκών, είναι τα εξής:

1. Καλός γλυκαιμικός έλεγχος με γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη κάτω από 6,5%.

2. Τακτική αυτομέτρηση επιπέδων γλυκόζης και προσδιορισμός ανά τρίμηνο της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης

3. Επιθετική αντιμετώπιση, εκτός της υπεργλυκαιμίας και των άλλων συνυπαρχόντων παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου, της δυσλιπιδαιμίας και της υπέρτασης.

4. Παραπομπή όλων των νεοδιαγνωσθέντων διαβητικών σε οργανωμένη μονάδα, που εξειδικεύεται στο διαβήτη

5. Εφαρμογή στοχευμένης θεραπείας με βάση τους παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς συμπεριλαμβανομένης και της ινσουλινικής αντίστασης.

6. Η θεραπεία να στοχεύει στην επίτευξη βέλτιστου ελέγχου της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης εντός 6 μηνών από τη διάγνωση.

7. Εάν ο στόχος της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κάτω από 6,5 δεν έχει επιτευχθεί μέσα σε τρεις μήνες από την έναρξη της θεραπείας να συζητείται η θεραπεία με συνδυασμό διαφορετικών αντιδιαβητικών φαρμάκων.

8. Εάν κατά τη διάγνωση η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη ξεπερνά το 9%, να γίνεται από την αρχή άμεση έναρξη συνδυασμένης θεραπείας.

9. Όταν είναι απαραίτητη η συνδυασμένη θεραπεία, να επιλέγονται φάρμακα, που έχουν συμπληρωματικούς τρόπους δράσης.

10. Ενθάρρυνση της εκπαίδευσης των διαβητικών και της ενεργού συμμετοχής τους στην αντιμετώπιση του διαβήτη τους.

Πηγή: (ΑΠΕ-ΜΠΕ)